Aan de telefoon met Woonzorgcentrum Veilige Have: 'Ik zag ongelooflijke kwaliteiten ontluiken.
In crisistijd komt het beste in de mens naar boven. En zeker in de zorg: WZC Veilige Have heeft 3 vestigingen in Aalter & Zelzate, goed voor 532 bewoners. Die resideren intern, maar ook in assistentiewoningen. Zorgdirectrice Nancy Sturtewagen is een gedreven ambassadrice van moderne ouderenzorg. Met een uitgesproken mening over de Coronacrisis. En die mening is, tegen de klassieke media in, vooral positief.
Perceptie versus realiteit Nancy merkt wat perceptie doet met een samenleving: 'Als een 30-jarige vrouw overlijdt aan Corona is dat heel erg. Net zoals alle sterfgevallen. Maar als je erbij schrijft dat ze verpleegster was in een WZC, heeft dat een enorme impact. Want dan denken mensen dat alle woonzorgcentra gevaarlijke broeihaarden zijn. En dat is niet zo.' De cijfers geven haar gelijk: 'We hebben nog geen enkele besmetting vastgesteld. Er was wel een dame van 92 die thuis haar heup brak. In het ziekenhuis testte ze positief, hier was ze al niet meer besmettelijk. Ik heb het toch gemeld aan alle families, maar het kwaad was geschied. Dus heb ik vannacht nog mails beantwoord om hen gerust te stellen, los van het feit dat we geen mensen mogen weigeren. Zelfs personeelsleden vonden dat ze 'niet beschermd' waren. Ik kan dat begrijpen, want mensen kennen ook die filmische, apocalyptische beelden van virusuitbraken. Toch voor alle duidelijkheid: er zijn veel meer positieve reacties, van blijheid tot bewondering.'
Goede basis & grotere middelen
WZC Veilige Have was optimaal voorbereid: 'Toen de crisis doorsijpelde uit China hadden we al een strenge handhygiëne, want dat is de basis. We geven jaarlijks een online cursus, om een echte attitude aan te leren. Ik ben zelf een heel fysieke vrouw, maar de elleboogskes waren al ingeburgerd (lacht).' Intussen zijn de maatregelen maximaal: 'Nieuwe bewoners worden meteen getest, maar door de 30% foutmarge hanteren we sowieso 2 weken contactisolatie op aparte afdelingen. Nadien worden ze opnieuw getest. Bij een vermoeden van Covid-19 gebruiken we de grote middelen: een masker, een schort en handschoenen. Ik heb de beste maskers, al heb ik er een woekerprijs voor betaald. Bovendien zijn het telkens dezelfde personeelsleden.' De organisatorische aanpassingen zijn verstrekkend: 'Het eten uit onze gesloten bistro brengen we nu naar de assistentiewoningen. En de receptie blijft ook in het weekend doorlopend open. Iedereen helpt mee: het hoofd van de technische dienst, de verantwoordelijke van de administratie...'
Ongelooflijke initiatieven, veel trots
De Coronacrisis zorgt voor drukte maar vooral veel trots en positivisme: 'Ik zag ongelooflijke kwaliteiten ontluiken. Een stafmedewerkster die meestal op de achtergrond bleef schrijft continu brieven die iedereen updaten. Mensen doen overuren die ze niet eens opschrijven en, nu komt het, ik heb het laagste ziekteverzuim in jaren! Hoe dat komt? Wij worden als zorgpersoneel eens in de bloemen gezet, van uithangende lakens tot Facebookacties. De eerste 2 weken werden we overstelpt door bedankjes van families.' De motivatie is groot en overal, zegt Nancy: 'De keuken neemt culinaire initiatieven, sommige collega's naaiden maskers of zochten ernaar, onze CRA (coördinerend en raadgevend arts) woont alle Coronavergaderingen bij... Zij is een ongelooflijke schakel en denkt enorm met ons mee: ze schrijft brieven naar de families, bij nieuwe testings weten we het als eerste... Mocht er toch een uitbraak zijn, wil ik dat men die zo comfortabel mogelijk beleeft. We weten ook exact wat onze bewoners willen mocht het slecht aflopen. Ik heb 30 morfinepompen gekocht, flink wat zuurstof opgeslagen, medicatie gereserveerd... En we hebben opgeleide verplegers die bloed afnemen of infusen prikken.'
Confrontatie, inspiratie, vooruitgang
Hoe beleven de bewoners deze situatie? Nancy lacht: 'Ze blijven daar heel rustig bij. Sommigen hebben meer contact met hun families dan voor de crisis, onder meer via Skype. Alle afdelingen kregen tablets waarmee onze animatoren en kinesisten rondgaan. Wist je dat ze nu ook in het weekend komen? En dat ik dat helemaal niet heb gevraagd? Hoe mooi is dat?' De zorgdirectrice ziet het als een uitdagende én leerrijke tijd: 'Wij als beleid denken altijd voor de mensen, maar als je hen een kader geeft en daarbinnen laat denken, boek je veel betere resultaten. Iemand positief bevestigen maakt zo'n groot verschil. Tegelijk hoop ik dat de overheid ons niet meer ziet als de grijze muis, dat ze weten dat we er ook zijn. En dat ze er een beetje voor moeten zorgen. Natuurlijk verdienen we niet genoeg, maar onze mensen kunnen ook niet thuisblijven. De winkels zijn vaak leeg als ze inkopen doen, dus gaan we hun boodschappen zelf behartigen.' En wat wordt het na de Coronacrisis? 'Het zal langer duren dan 2 mei, daar moeten we van uitgaan. De uitdaging wordt om naast het lichamelijke, van schorten tot maskers, onze accenten naar het sociale te verleggen. Naar de bewoners en het personeel. Want nu zitten we nog in de euforie: laat ons nadenken wat het binnen 8 weken wordt. En intussen ook wat genieten van het zonneke.'
